Zebra

Werkstuk over de Zebra

Zebra’s zijn familie van de paarden en ezels.

Deze familie heet eenhoevige want dit is de enige familie op de wereld die één hoef aan de voet heeft.

Van deze familie is de Zebra het enige wilde dier nog.

Vroeger hebben ze wel eens geprobeerd om Zebra’s tam te maken zodat je ze net als een paard kon gebruiken.

Ze zijn erg vriendelijk maar als ze iets moeten, zijn ze erg agressief en eigenwijs.

Ook zijn de zebra’s kleiner en niet sterk genoeg om een kar te trekken of om op te rijden.

Zo komt het dat een Zebra nog steeds een wild dier is.

De zebra leeft in het wild in Afrika.

Het is een planteneter; hij eet vooral oud, hoog gras, maar soms ook blaadjes en struikjes.

Hij eet de hele dag door.

In de regentijd is er genoeg gras, maar als het erg droog is, moeten ze soms grote afstanden lopen om aan eten te komen.

De zebra drinkt 1 of 2 keer per dag, maar kan ook 2 dagen zonder drinken.

Wat vragen de mensen soms af?

Ze vragen heeft de zebra zwart met witte strepen/witte men zwarte strepen?

Ze weten het niet precies de ene zegt zwart met witte vanaf het begin.

En de andere nee wit men zwartte strepen.

Maar waarom zijn zebra’s dan gestreept?

Wetenschappers hebben verschillende gedachten voor dit verschijnsel bedacht.

Soms ontwikkelen dieren zich in een bepaalde leefomgeving en passen ze zich hieraan aan,maar trekken ze later naar een andere leefomgeving.

Meschien is dit met de zebra gebeurd. De vroege voorouders van paarden leefden in bossen en hadden waarschijnlijk strepen ter camouflage. Maar omdat alle drie de zebrasoorten hun strepen hebben gehouden,moeten ze een andere betekenis hebben die nog steeds die belangrijk is voor zebra’s.

De strepen vormen een (zelfde kledingstuk)

Dat zebragemeenschappen bij elkaar houdt.

Van jongs af aan leren zebra’s strepen in verband te brengen met hun vrienden,familie. Dit zorgt voor langdurige banden. Waardoor ze in groepen kunnen leven.

Zebrasoorten

Er zijn eer drie soorten

Bergzebra

Bergzebra’s zijn slanker dan de andere twee zebrasoorten.

Hun hoeven zijn smaller,voor het klimmen in de heuvels. Ze hebben een halkwab,

Een losse huidplooi die aan hun hals hangt. In het midden van hun lichaam zijn de

Witte strepen smal,waardoor de zwarte strepen veel breder lijk. Dit patroon verandert op hun kont, waar de witte strepen net zo breed zijn als de zwarte .

Hun buik is wit,terwijl hun neus donkern is.

Gewone zebra

De gewone zebra of steppenzebra is de soort die het meest in dierentuinen wordt gehouden. Door hun korte poten en ronde buik zien ze er vrij stevig uit. Op hun voorste helft zijn de strepen smal en liggen ze dicht bij elkaar en op hun achterste helft zijn ze breder en liggen ze verder uit elkaar. De strepen lopen over de buik door. De witte strepen hebben vaak een vage bruine streep in het midden,die op een schaduw lijkt.

Grevy-zebra

De grevy-zebra is de grootste van de drie soorten,met een gewicht tot 450 kilogram. Hun strepen zijn smal en liggen dicht bij elkaar. De buik en de basis van de staart zijn volledig wit. Grevy-zebra’s zijn gemakkelijk van andere soorten te onderscheiden omdat ze grote,ronde oren hebben zoals die van een muilezel.

De Quagga

De quagga is een ondersoort van de gewone zebra die aan het eind van de19de eeuw door jagers werd uitgegroeid. hij had minder strepen dan de gewone zebra en zijn strepen waren lichtbruin in plaats van zwart. Zijn staart was wit. De wetenschappers proberen om weer terug te fokken. De leden van de groep zoeken gewone zebra’s die het meest op quagga lijken en fokken dan met ze. De wetenschappers hopen dat de nakomelingen van deze gewone zebra’s in de loop van de tijd steeds meer op de quagga zullen lijken. Uiteindelijk hopen ze dat een veulen geboren zal worden dat precies op deze uitgestorven quagga lijkt.

Geboren

Het is tijd voor de zwangere vrouwtjes om hun jongen er uit laten komen. De merries gaan liggen om te bevallen, terwijl hun hengst in de buurt op de uitkijk staat voor roofdieren. Als het mannestje een vijand ziet,laat hij een luide alarmroep horen. verbazingwekkend genoeg kan een merrie met haar bevalling stopen en een veiliger moment afwachten om haar jong te krijgen. Na de geboorte schermt de moeder haar nieuwe veulen van de andere zebra’s af,zelfs van de oudere broers en zussen van de baby. In de eerste paar dagen van zijn  leven moet een babyzebra het patroon van zijn moeders strepen in zijn geheugen opnemen. Als hij in deze periode een andere zebra ziet,raakt hij meschien in de war en denkt hij dat de andere zebra zijn moeder is. dat zou niet leuk zijn voor het veulen omdat vrouwelijke zebra’s,anders dan vele andere dieren,niet voor de nakomelingen van een andere moeder zullen zorgen. Wanneer de moeder allen is met haar nieuwe veulen begint ze de natte vacht van haar baby te likken. Zijn chocoladebruine en witte vacht is donzig en zacht. De baby probeert op te staan. Maar zijn lange wankele zijn nog niet sterk. In het begin struikelt hij, maar binnen een uur staat hij op zijn vier poten zijn moeders warme melk te drinken. De baby leeft de eerste paar weken allen van melk. Daarna begint hij te grazen. Veulens blijven twee drie jaar lang bij hun moeder. Dan sluiten de jonge mannetjes zich bij een vrijgezellenkudde aan, waar ze blijven tot ze drie tot zes jaar oud zijn en sterk genoeg zijn om hun eigen harem te starten. Hiervoor heeft een hengst een merrie nodig. Om een merrie op te kunnen eisen,zal de hengst tijdens een gevecht moeten bewijzen. Dan zal alles wat hij op het gebied van vechten geoefend heeft van pas te komen. Eerst probeert de jonge hengst een merrie uit een harem te stelen. Maar een van de oudere hengsten van de kudden heeft dit inde gaten en grijpt in om te verkomen dat ze dochter vertrekt. Als de jonge hengst niet wegrent,zullen de twee vechten,trappen,bijten en elkaar achtervolgen soms uren lang. De oudere hengst stelt het jongere mannetje op de proef om te zien of hij sterk en dapper genoeg is om een goede partij voor zijn dochter te zijn. Bijna nooit wind een jong mannetje een van zijn eerste gevechten met een oudere,meer ervarende hengst. Waarneer de jonge hengst zich wel staande houdt laat de vader zijn dochter gaan en wordt een nieuwe zebrafamilie.

Leven in een groep

Wat is de overeenkomst tussen een paard,een ezel en een zebra? Deze drie dieren zijn familie van elkaar. Ze horen allemaal bij de paardenfamilie. Maar er zijn ook verschillen. De zebra is als enige zwart-wit gestreept. Een ander verschil is dat de ezel en het paard tamme dieren zijn. Op een paard of een ezel kun je rijden. Bij de zebra lukt dat niet. Het is een wild dier. Zebra’s leven in grote delen van Afrika. De zebra is een kuddedier. Je zult hem niet vaak allen zien. Op de  Afrikaanse vlaktes zijn kuddes van duizenden zebra’s. maar mestal leven ze in kleine groepen. Net als een paard is een zebra ook een planteneter. De zebra eet vooral gras,maar soms ook bladeren of struikjes. Hij kan hard lopen. Wel zestig kilometer per uur. Dat is harder dan een auto mag rijden is een stad of dorp. Als er een roofdier is rent die keihard weg.

Leven op de savanne

Het einde van het droge seizoen op de Afrikaanse savanne nadert en een kudde van meer dan honderd zebra’s brengt de middag door met grazen, elkaars vacht verzorgen en spelen. Ze zijn gestopt om de laatste plukjes gras die op de vlakte groeien op te eten voordat ze aan hun reis van ruim 480mkilometer naar de serengeti beginnen, waar ze gedurende de regentijd zullen blijven. De kudde bestaat uit verscheidene  families of harems van zebra’s. een harem is een groep van tien tot zestien zebra’s  bestaande uit een volwassen mannetje, of hengst, verscheidene volwassen vrouwtjes,of merie’s en veulens die nog niet genoeg zijn om hun moeder te verlaten en zich bij een andere  harem aan te sluiten.

Voedsel en trek

Lange haren op de lippen en snuit werken als tastorganen,die informatie naar de hersenen sturen over wat de zebra aan het eten is. bewegelijke lippen duwen het voedsel voorbij de tanden,die vastzitten in sterke kaken. De kaken bewegen zijwaarts,net als die van een koe, en  bovendien van achteren naar voren. Scherpe snijtanden snijden de plantenstengels door, en stompere, bredere tanden malen het voedsel fijn.

Wist je dit over Zebra’s?

De Romeinen noemden Grevy’s zebra’s ‘hippotigris’ en trainde deze zebra’s om karren voort te trekken voor tentoonstellingen en circussen.

Op het eerste gezicht lijken zebra’s in kuddes allemaal op elkaar. De streeppatronen zijn echter net zo verschillend als onze vingerafdrukken. Geoefende ogen kunnen individuele op basis van het streeppatroon, kleur en littekens.

Wist je dat een zebra heel hard kan galopperen? Hij kan wel 60 kilometer per uur halen.

Dit werkstuk werd gemaakt door Kelly