ik ben Mischa Kortink.
en ik stuur deze spreekbeurt op met de naam:

FREDDIE MERCURY.

Inleiding

Nou, we kregen dus een opdracht om een biografie te maken over en persoon die iets heeft betekend voor de twintigste eeuw. My god, nog een praktische opdracht. Dat kan er nog wel bij. Gelukkig kan ik zelf de persoon kiezen. Laat ik dat maar goed doen zodat het niet al te saai wordt. Misschien is het ook wel makkelijk om iemand te kiezen waar ik al veel van af weet. Eens even denken.
En dan worden er voorbeelden genoemd van mensen waar ik totaal niets mee heb. Uitvinders, schilders, vredestichters -of juist niet-, ‘politiekussen’, kortom niets voor mij.
Maar wat dan wel. Is er überhaupt een persoon die mij echt heel erg boeit? In de muziek waarschijnlijk want dat is iets waar ik mij echt mee bezig houdt. Oké, we zoeken dus iemand in de muziek die ook nog iets voor de twintigste eeuw heeft betekend en waar ik al veel vanaf weet. In de klas gonzen opdat moment namen als Elvis Presley en John Lennon. Kan ik in komen, maar nog niet helemaal.
En dan opeens heb je zo’n moment, dat je het weet. Dat ik dat niet eerder had bedacht. Niemand anders dan mijn idool is absoluut geschikt voor de biografie, hij die ik echt bewonder, hij die zo geweldig is, hij waarover ik al zoveel gelezen heb, hij die helaas -waarom, waarom- overleden is. Hij met de naam: Freddie Mercury

O ja, in deze inleiding moet ook nog komen te staan waarom ik voor Freddie Mercury heb gekozen. Het zal nu wel duidelijk zijn. Het beknopt informatie zoeken over de persoon was niet nodig. Ik had al een heel boek over Freddie gelezen. Sindsdien ben ik ook fan. Dat maakte het makkelijk om redenen te vinden om te bewijzen dat Freddie echt iets voor de twintigste eeuw had betekend. Er is ook genoeg informatie. In feite leeft Freddie nog steeds. Zoek maar eens op internet. Er zijn wel honderden sites over Freddie of Queen. Ook in de bibliotheek zijn minstens twee complete biografieën te vinden, die ik met plezier heb doorgelezen. Kortom informatie genoeg.

Aan algemene kennis ontbrak het ook niet. Als je iemand vereert wil je al gauw veel over die persoon te weten komen. Zo is dat nu ook. Veel informatie had ik al in mijn hoofd. Dat maakt het maken van de biografie een stuk makkelijker. Je weet welke periodes belangrijk waren en welke minder. Zo kun je de zeven kantjes beter indelen.

En dan de muziek. Ik luister veel naar muziek. (Eigenlijk altijd als het even kan) Het interesseert mij heel erg. Ik zou later ook graag in de muziek verder willen. Omdat ik veel van muziek houd is het ook wel logisch dat k daar als eerste naar idolen zoek. Ik vind muziek echt mooi als het goed in elkaar zit, en op echte instrumenten is bespeeld. In de eerste plaats ben ik een Metallica fan. Queen komt zeker als tweede. Nou heeft James Hetfield (Metallica) niet veel betekend voor de twintigste eeuw, Freddie Mercury daarin tegen wel.

Even alles samenvatten. Freddie voldoet perfect een de eisen voor deze biografie en het belangrijkste is: zo is deze praktische opdracht nog leuk om te doen ook. En o ja
Omdat geschiedkundigen overal een vraagstelling bij willen:
Waarom werd Freddie als zo’n apart persoon gezien.

De biografie

De eerste jaren van de legende
Farrokh Bulsara beter bekend als Freddie Mercury werd op donderdag 5 september 1946 op een klein specerijen eiland van Zanzibar geboren. Zijn ouders, Bomi en Jer Bulsara waren beide van Perzische afkomst. Zijn vader Bomi was een ambtenaar, die voor de Britse overheid werkte als caissière bij het hooggerechtshof. In 1951, toen Farrokh vijf jaar oud was bezocht hij de ‘Missionary school’, waar hij les kreeg van anglicaanse nonnen. Toen al bleek dat hij een uitzonderlijk talent had voor tekenen, schilderen en boetseren. In 1952 kreeg Farrokh een zusje, genaamd Kashmira.

In 1954, toen Farrokh acht jaar oud was, werd hij naar de ST Peters school in Panchani gestuurd. Panchani ligt zo’n 80 kilometer van Bombay. Farrokh verbleef bij familie. De school was gebaseerd op het Britse ‘boarding school’ systeem. Normaal gesproken weken kinderen van rijke ouders op hun tiende uit naar scholen in India. De scholen op Zanzibar waren namelijk niet al te best. In het geval van Farrokh kwam daar nog bij kijken dat zijn familie om politieke redenen uit Zanzibar moest vertrekken.

Op Farrokhs nieuwe school begonnen zijn vrienden hem al gauw Freddie te noemen. Deze naam is later ook door zijn familie overgenomen.
Omdat de ST Peters school een Britse school was, werden er ook Britse sporten gespeeld. Freddie had een hekel aan cricket en duurloop, in tegen stelling tot hockey, sprint en boxen. Daar hield hij juist weer van. Toen hij tien jaar oud was werd Freddie kampioen tafeltennis.
Freddie was niet alleen goed in sport, zijn artistieke kanten waren ook uitzonderlijk. Freddie hield veel van kunst en tekende altijd van alles en nog wat voor familie en vrienden. Toen hij twaalf jaar oud was werd hij benoemd tot Beste Leerling Junior.
Naast kunst had hij ook een passie voor muziek en speelde constant platen op de zeer oude platenspeler van de familie. Meestal luisterde hij naar Indische muziek, maar als hij de kans kreeg om naar Westerse muziek te luisteren deed hij dat ook maar al te graag. Freddie zong graag met beide soorten muziek mee. Iets waarmee hij zich langer bezighield dan zijn schoolwerk.
De directeur van de ST Peters school had Freddies talent voor muziek opgemerkt en vroeg aan zijn ouders om extra geld, zodat Freddie pianolessen kon gaan volgen. Freddies ouders gingen op dit verzoek in.
Naast pianolessen nam Freddie ook deel aan het schoolkoor en andere theatrale activiteiten, maar hij hield nog het meest van piano spelen. Daarom zette hij zichzelf aan tot veel en gedisciplineerd oefenen en dat was niet zonder resultaat. Hij slaagde uiteindelijk zeer goed voor zijn examen zowel in theorie als in praktijk. Het gevolg daarvan was dat Freddie, in 1958 pianospeler werd in zijn eerste Rock’n Roll band ‘The Hectics’ Samen met de andere vier bandleden: Derrick Branche, Buce Murray, Farang Irani en Victory Rana traden de Hectics op tijdens schoolfeestjes.

Van Zanzibar naar Engeland
In 1962 maakte Freddie zijn school af en keerde terug naar Zanzibar. In Zanzibar bracht hij zijn tijd door, met het rondhangen op markten, stranden en parken samen met zijn vrienden. Dat ging zo door tot 1964. In 1964 werd Zanzibar politiek onrustig. Voor veel Indische en Britse families was het beter om Zanzibar te verlaten. Dat gold ook voor de Bulsara’s. De familie Bulsara emigreerde naar Engeland, waar ze bij familieleden in Feltham introkken, totdat de familie een eigen huis in de omgeving had gevonden. Freddie was toen zeventien en besloot om naar de kunstacademie te gaan. Daarvoor had hij wel eerst een diploma van het hogerberoepsonderwijs nodig. In september 1964 schreef hij zich in voor een studie. Tijdens de vakanties had Freddie verscheidende baantjes om wat geld te verdienen zoals serveren in het restaurant van Heathrow airport. De ander was bij een handelsonderneming, waar hij een baantje had in een magazijn. Hij moest zware kisten en dozen tillen. Freddie kreeg veel commentaar van zijn medewerkers over zijn handen die zeer fijn waren, maar zeker niet geschikt voor dit werk. Freddie vertelde zijn medewerkers dat hij een muzikant was. Hij bracht het met zoveel charme, dat zijn medewerkers de zware kisten voor hem begonnen te tillen.
Freddie studeert hard. Ook al houd hij meer van de esthetische kant van school, dan van de academische kant, Freddie weet toch makkelijk te slagen en haalde zijn diploma. Dankzij dat diploma, zijn muziek diploma en zijn vaardigheden wordt Freddie in september 1966 aangenomen op de ‘Ealling school of art’, en begint daar aan zijn cursus grafische illustratie.

In 1967 verhuist Freddie van Feltham naar Kensington, een voor die tijd paradijs voor het artistieke publiek dat daar kwam. Hij trok in bij zijn vriend Chris Smith die daar een flat huurde. Freddie behing de muren van zijn kamer met zelfgetekende en geschilderde Jimi Hendrix posters, waar Freddie sinds zijn intreden een grote fan van was geworden.
Een andere student van de Ealling school waar Freddie bevriend mee raakte was bassist Tim Staffel. Tim nam Freddie mee naar repetities van de band waar hij in speelde genaamd ‘Smile’. Smile bestond mede uit gitarist Brain May en drummer Roger Taylor.

Freddie kon goed met Brian en Roger opschieten. Hij hield ook van de muziek die Smile had gecreëerd. Freddie had vooral veel respect en bewondering voor Brians gitaarspel. Geïnspireerd door Smile begon Freddie voor het eerst sinds zijn vertrek uit India weer te experimenteren met muziek. Chris verklaarde:

“Freddie had een geweldige stem. De eerste keer dat ik hem hoorde zingen was ik verbaast. Zijn pianostijl was zeer à la Mozart, maar zijn gevoel was zeer uniek. Freddie had een zeer goed gevoel voor melodie en dat vond ik erg knap.”

Chris en Freddie begonnen afzonderlijk kleine stukjes muziek te schrijven, die ze later aan elkaar plakten. Op die manier ontstonden er ‘Bohemian Rhapsody’ achtige nummers. Beter gezegd nummers die uit verschillende stijlen bestonden. Echter geen een nummer werd serieus afgemaakt.

Op jacht naar een band
In juni 1969 verliet Freddie de Ealling school met een diploma voor Grafische kunst en design. Hij trok in bij Roger Taylor en in de zomer openden ze een stalletje op Kensington markt. Eerst verkochten ze werk van Freddie en andere Ealling studenten. Later verkochten ze ook eerste en tweede hands kleding. Aan het einde van de zomer werd Freddie voorgesteld aan een band uit Liverpool genaamd Ibex, die naar Londen waren gekomen om zichzelf te introduceren. Ibex bestond uit gitarist Mike Bersin, Bassist John ‘Tupp’ Taylor en drummer Mick ‘Miffer’ Smith. Ibex reisde samen met hun manager Ken Testi en reserve bassist Geoff Higgins af voor gelegenheidsconcerten in Engeland. Geoff viel in wanneer Tupp, een grote Jethro Tull fan, dwarsfluit speelde.
Tien dagen nadat Freddie Ibex had leren kennen, kende hij hun repertoire en had hij daar zelf nog wat aan toegevoegd.
Op 23 augustus reisde Freddie naar Bolton voor een optreden met Ibex in het Octagon Theatre op een van Boltons ‘Bluesology’ sessies. Dit was Freddies debuut op het podium. Twee dagen later trad Freddie opnieuw op met Ibex tijdens een openlucht evenement in Boltons Queen Park genaamd Bluesology pop-in. Een verslag van het optreden kwam in het Boltons ‘Evening news’ te staan, naast een foto van Freddie.
Tussen September en oktober onderging Ibex een kleine verandering dankzij een idee van Freddie. Freddie wilde de naam Ibex veranderen in Wreckage, maar niemand was echt enthousiast, dus belde Freddie Mike Bersin op om te zeggen dat de andere bandleden akkoord gingen met de naamsverandering. Mike stemde in. Later hoorde hij dat Freddie alle bandleden had opgebeld met hetzelfde verhaal.
Toen de naam veranderde, veranderde ook de samenstelling van de band. Drummer Mike ‘Miffer’ Smith verliet de band en werd opgevolgd door Richard Thompson. Maar het maakte niet veel meer uit. Aan het einde van de jaren ’60 stopte Wreckage omdat er weinig optredens waren. Mike Bersin verliet de band omdat hij was toegelaten op een college in Liverpool.

Freddie ging op zoek naar een nieuwe band. Hij las een advertentie in Melody Maker waarin een zanger werd gevraagd voor de band Sour Milk Sea. Hij werd aangenomen vanwege zijn geweldige stem met een gigantisch bereik. Maar niet alleen zijn stem maakte Freddie zo geschikt. Zijn Rol als ‘Showman’ was ook geweldig. Dat is niet iets wat je kunt ontwikkelen, dat moet je hebben. Het was zijn charisma, zijn gave, die in perfecte harmonie met zijn stem was. Het feit dat Freddie zich dit realiseerde, maakte hem erg fascinerend.
Aan het einde van 1969 werd Freddie de zanger van Sour Milk Sea. De andere bandleden waren: Chris Chesney als tweede stem en gitarist, bassist Paul Milan, Jeremy ‘Rubber’ Gallop en drummer Rob Tyrell. Sour Milk Sea maakte een paar opnames en gaf een paar optredens in en rondom Oxfort.
Freddie kon het goed vinden met de zeventien jaar oude Chris Chasney. Zo goed zelfs dat Chris bij Freddie en de andere Smile leden introk. Dit werd echter niet gewaardeerd door de andere Sour Milk Sea leden. Ze waren een beetje jaloers op de vriendschap tussen Freddie en Chris en begonnen zich zorgen te maken over de toekomst van de band. Twee maanden later besloot Jeremy, die al het materiaal van de band bezat, op te stappen. Zo viel ook deze band uit elkaar.

Het begin van Queen
Niet alleen Sour Milk Sea had problemen. In april 1970 besloot Tim Staffel om Smile te verlaten. Freddie zocht weer een band. Roger en Brian zochten een zanger. De oplossing lag voor de hand. Freddie besloot om Smile in Queen te veranderen. De naam van de band moest uit een woord bestaan en niet snel vergeten worden. Roger en Brian hadden hier eerst nogal wat bezwaar tegen. De naam paste niet bij hun stoere imago. De naam paste echter wel bij Freddies nichterige gedrag. De naam diende dus ook als een vrijbrief. Uiteindelijk zagen Roger en Brian de humor er wel van in. Ook veranderde Freddie zijn achternaam (het is niet bekend of hij dat officieel heeft laten registreren) Bulsara in Mercury. De naam Mercury komt van de Romeinse boodschapper van de goden Mercurius.
Even leek er een tegenslag toen op 18 september Jimi Hendrix overleed. Freddie was er kapot van en wilde niet meer werken. De marktkraam van Roger en Freddie bleef dan ook gesloten die dag. Uiteindelijk besefte Freddie wel dat hij door moest gaan waar Hendrix was gestopt.

In 1971 was Queen eindelijk compleet. Na lang zoeken had de band eindelijk een geschikte bassist gevonden. Zijn naam was John Deacon en was geboren in Leicester. Vergeleken bij Roger, Brian en Freddie was John een zeer rustige jongen. Dat paste wel bij Queen. Het feit dat hij een goede bassist was en goed met elektronica overweg kon maakte hem het vierde Queen lid.
Freddie maakte ook een logo voor de band, gebaseerd op de astrologie. Het bestond uit De letter Q met een kroon en de sterrenbeelden van de bandleden. Een fee voor Freddie (maagd), twee leeuwen voor John en Roger en een kreeft voor Brian.
Naast de band hadden John en Brian hun studies nog. Roger en Freddie konden zich wel helemaal op Queen storten. Volgens Queen moest een goede band vaak optreden en dat deden ze ook. Roger stopte met zijn bestaan als marktkoopman aangezien dat niet erg aansloot bij zijn carrière als muzikant. Freddie ging wel door met een nieuwe partner. Ook verraste hij iedereen door verliefd te worden op een meisje genaamd Mary Austin. Hoewel Freddie nooit heeft verteld dat hij homoseksueel was, wisten veel mensen het wel. De eerste twee jaren na de oprichting van Queen was er nog steeds geen doorbraak en was er zelfs sprake om maar uit elkaar te gaan. Dit gebeurde echter niet. Freddie zei hier later over:

“Er was nooit twijfel over, schat, nooit. Ik wist dat we het gingen maken en
dat zei ik tegen iedereen die het vroeg”

Zoeken naar een platenmaatschappij en het eerste beetje succes
Queen was van 1971 tot 1973 op zoek naar een geschikte platenmaatschappij. Maar niemand bleek enthousiast. Toen ze eindelijk een platenmaatschappij vonden die hen veel geld bood, wachtten ze. Dit aanbod bewees dat Queen veel geld waard was. De band gebruikte het aanbod als lokaas voor een nog beter aanbod. Een andere reden waarom de band zo lang wachtte met tekenen was dat Freddie het waarschijnlijk gemunt had op John Anthony, producer van de Trident studio’s. Freddie pakte dit aan met al zijn charme, door op bepaalde middagen zeer opvallend over Kensington straat te lopen, in de hoop de producer tegen te komen. En warempel, het gebeurde. Met al zijn charme had Freddie al gauw een afspraak gemaakt. Trident was enthousiast over Queen en vele maanden later tekende de band, na er veel over nagedacht te hebben. Helaas niet genoeg. Het contract was alles behalve fortuinlijk. En al snel kwam Queen, die nog wel zo voorzichtig was geweest met het uitzoeken van een platenmaatschappij, tot de conclusie dat dit het niet was en dat ook Trident tot de zogenaamde “hyena’s” behoorde. Uiteindelijk is Queen pas in 1975 met Trident gebroken. Het management werd toen overgenomen door John Reid, de manager van Elton John.

Ook al was er dan het hele gedoe met platenmaatschappijen, vanaf 1971 bleef Queen gewoon optreden om bekendheid te maken. In het begin ging dit zeer slecht. Queen had een paar slechte optredens achter de rug. In 1973 tekent Queen, naast het contract dat ze met Trident hadden, een platencontract met EMI records. In juli van dat jaar verschijnt Queens debuutsingle ‘Keep yourself alive’ en hun debuut album ‘Queen’. Helaas flopt de single. Wel staat Queen aan het einde van het jaar in het voorprogramma van Mott the Hoople. Dit was de eerste tour. In de tweede tour was Queen de hoofdact. Dit mede dankzij het uitbrengen van hun lp ’Queen II’ en de single daarvan genaamd ‘Seven seas of Rhye’. Dat Queen nu meer bekendheid krijgt bewijst het oprichten van een hun eerste officiële fanclub. Omdat de platenmaatschappijen niet meer weten wat ze met al brieven van fans aanmoeten, besluit Freddie twee vrienden te vragen voor het runnen van de fanclub. Freddie zelf blijft er ook erg bij betrokken, omdat hij weet dat het heel belangrijk is om de fans goed te behandelen. Later in het jaar 1974 komt Queens derde album uit genaamd ‘Sheer Heart Attack’ met daarop de eerste grote hit ‘Killer Queen’ die beide de top tien van de Amerikaanse en Engelse hitlijsten bereiken. Nu wordt Queen door iedereen gezien als niet zomaar een eendagsvliegje, maar een band waar nog wat van verwacht kan worden.

Bohemian Rhapsody
“Freddie werd door veel mensen die hem gekend hadden gezien als uniek. Als je niet beter wist zou je zeggen dat hij verlegen was. Het tegendeel bewijst zich op het podium waar Freddie zich ontpopt tot een ware ster, die het publiek aan zijn vingers weet te winden. Hij had ook geen kapsones en gedroeg zich niet zo ‘kinderlijk’ als alle andere megasterren uit die tijd. De bandleden van Queen kwamen altijd op tijd voor afspraken en hadden het niet te hoog in hun bol”.* Het unieke aan Freddie vind je terug in het nummer Bohemian Rhapsody. Van de tekst word je niet wijs. Niemand weet echt wat het voor betekenis heeft. Bohemian Rhapsody bestaat uit verschillende nummers, die aan elkaar geplakt zijn. Toen mensen het nummer voor het eerst hoorden vonden ze het maar bizar. Sommigen verklaarden Freddie zelfs voor gek. Ook de radio zenders wisten niet wat ze met het nummer aan moesten. Het duurde zes minuten en ook al vonden sommige mensen het briljant. Echt toegeven durfden ze niet. Het was lange tijd onduidelijk waar het met het nummer naar toe ging. Ondanks alles draaiden de radio zenders het wel. Het nummer stond immers al gauw na het officiële uitbrengen op nummer dertig. Uiteindelijk kreeg het nummer in Engeland de nummer één positie en vond iedereen het geweldig. Het succes is ook te wijden aan de unieke videoclip die er bij werd gemaakt. De eerste videoclip die op zeer goede manier aansloot bij de muziek. In de loop van de jaren tot het heden is het nummer uitgegroeid tot een van de meest legendarische rocksongs.

Het bijbehorende album ‘A Night At The Opera’ zorgde voor een mijlpaal in de pop geschiedenis. En voor een wereldwijde erkenning voor Queen. Niet te vergeten de impact dat beroemdheid op iemands leven kon hebben. Al veranderde Freddie volgens ooggetuigen niet echt veel. Alleen dat hij meer geld had en hij luxe kon veroorloven. Iets wat hij dan ook deed. In die tijd ontdekte Freddie ook New York, zijn tweede thuis, waar hij zich op zijn gemak voelde. Niet alleen vanwege de homoscene aldaar. Freddie viel ook voor de charme van de stad zelf. Later heeft Freddie verklaard verslaafd te zijn aan het uitgaansleven in New York. Ook bekende hij dat hij dol was op cocaïne, hoewel hij hier nooit echt verslaafd aan is geweest, omdat hij het van de een op andere dag heeft opgegeven. Freddie gedroeg zich in dit opzicht als een echte rockster, die het seks, drugs & rock-‘n-roll cliché na streefde. Iets wat hem vijftien jaar later fataal wordt.

*(samenvattend geciteerd uit: Lesley-Ann Jones, Freddie Mercury, de definitieve biografie, hoofdstuk 11)

München
Rond 1981 ruilde Freddie New York in voor München. De plaats waar hij ook zou gaan wonen. Freddie kreeg in 1984 een relatie met porno- actrice Barbara Valentin. Op het moment dat Freddie Barbara ontmoette, had hij al sinds 1983 een relatie met Winnie Kirchberger, een Oostenrijker met een groot ongewassen vrachtautochauffeur imago. De eerste keer dat Freddie en Barbara elkaar ontmoeten was in een bar. Omdat het daar te rumoerig was verkasten ze zich naar het dames toilet om verder te praten. Ze vertelden elkaar alles over hun leven. Toen ze na een heel lang gesprek weg wilden, bleek dat ze opgesloten waren, en zo vervolgde hun gesprek tot de schoonmaaksters hen uit de bar lieten. In tegenstelling tot Winnie had Barbara alleen het beste met Freddie voor. Winnie haalde Freddie alleen maar naar beneden, maar op de een of andere manier trok dat juist Freddie aan. Toch was het toen duidelijk dat Freddie en Barbara verliefd op elkaar waren. Al sliepen ze niet alleen met elkaar. Freddie nam ook nog tientallen andere mannen mee naar huis, maar dat was niet erg. Barbara verklaarde achteraf dat het zo gewoon ging, of je het wilde begrijpen of niet. Ook frappant was de relatie tussen Barbara en Mary Austin. Dit verliep eigenlijk ook zonder problemen. In 1985 ontmoette Freddie Jim Hutton, een kapper afkomstig uit Engeland. In het begin van hun relatie gebruikte Freddie Jim meer als een marionet om Winnie jaloers te maken. Freddie liet Jim vanuit Engeland overkomen naar München om hem vervolgens naar een paar uur weer terug te sturen. Desalniettemin bleef Jim Freddie trouw tot aan zijn dood. De relatie tussen Freddie en Jim werd beter wanneer Freddie brak met Winnie. De relatie van Freddie en Barbara loopt eind 1985 min of meer ten einde wanneer Freddie besluit om weer in Londen te gaan wonen. Freddie verliet Barbara ineens, zonder reden. De waarschijnlijke reden was dat hij haar niet durfde te vertellen dat hij AIDS had en dat terwijl hij wist dat zij het wist.
Vanaf het moment dat Freddie wist dat hij AIDS had, stopte het wilde uitgaansleven van hem. Hij trok zich terug in zijn ‘droomhuis’ Gardon Lodge in Londen. Hier woonde hij tot zijn dood met Jim Hutton en Peter Freestone, Freddies persoonlijke assistent. Mary woonde verderop. Freddie heeft Mary nooit helemaal los kunnen laten. Er werd ook gezegd dat ze meer een broer zus verhouding hadden. Uiteindelijk heeft Freddie al zijn bezittingen aan Mary achtergelaten.

Queen in de jaren tachtig
De jaren tachtig benutte Queen om het wat rustiger aan te kunnen doen. Ook werd er solowerk opgenomen. In 1983 vloog Freddie naar Los Angeles voor en ontmoeting met Michael Jackson. Er gingen geruchten dat de twee samen iets zouden opnemen. Volgens Peter Freestone is dit ook gebeurd. Het is alleen nooit uitgebracht. Ook bezocht Freddie in 1983 een optreden van Pavarotti, zijn favoriete tenor. Freddie had altijd al een passie voor opera. Iets wat duidelijk hoorbaar was op ‘Bohemian Rhapsody’. Tijdens dat optreden hoorde hij voor het eerst de stem van Montserrat Caballé. Freddie raakte zo van haar in de ban dat hij Pavarotti totaal vergat en zich verdiepte in het werk van Montserrat.
In 1984 vergezelde toetsenist Spike Edney Queen op een tour, nadat het 13e Queen album ‘The Works’ was uitgebracht met daarop de hits ‘I want to break Free’ en ‘Radio Gaga’.
Het jaar 1984 was ook het jaar dat Queen op de ‘zwarte lijst’ belande in Zuid- Amerika. De vorige keer dat ze dit gedeelte van de wereld bezochten was er nog niks aan de hand. Ze werden toen opgewacht door duizenden fans, die nog nooit zoiets als Queen hadden meegemaakt. Queen veranderde daar letterlijk het politieke klimaat. Maar nu waren ze opeens te ver gegaan. Er mocht niks meer van Queen worden uitgezonden als ze zouden optreden. Maar Queen ging hier tegenin. Toch was het alsof er een vloek op de reis rustte, want op het eerste concert begaf Freddies stem het. Zodanig moesten ook de andere concerten worden afgelast. Toen een jaar later de politieke verhoudingen waren veranderd was Queen wel weer welkom. In 1985 trad Queen op het ‘Rock in Rio’ festival voor zo’n 300.000 man.
1985 was ook het jaar van Live Aid. Het door Bob Geldof georganiseerde concert waar geld werd ingezameld voor de hongersnood in Ethiopië. Het optreden van Queen op Live Aid wort als hun beste optreden ooit beschouwt, van de 704 die ze er in totaal gegeven hadden.
Queens laatste tour vond plaats in 1986. Het album ‘A kind of magic’ werd uitgebracht als soundtrack voor de film ‘Highlander’. Tijdens deze tour werd er niet meer zo uitbundig gefeest als tijdens de andere tournees. Queen gaf altijd veel feesten na een optreden, die altijd anders waren, op de meest extravagante manieren. Feesten waarop iedereen in travestie moest verschijnen en zeer sexy gebodypainte obers en serveersters waren normaal. Nu deden de bandleden het rustiger aan. Vooral Freddie.
In maart 1987 kwam Freddies grote wens om Montserrat Caballé te ontmoeten eindelijk uit. Het pakte zo goed uit dat ze besloten om samen een album op te nemen. Dit ging niet zo gemakkelijk omdat Montserrat het erg druk had, maar het uiteindelijke resultaat was volgens Freddie een van de hoogtepunten uit zijn carrière. De single ‘Barcelona’, het lied dat Freddie met Montserrat song ter viering van het Spaanse gastheerschap van de komende Olympische spelen in 1992, Kwam aan het einde van 1987 uit en mensen stonden er versteld van.
In 1988 hield de band een soort rustjaar, mede dankzij Freddies slechte gezondheid. Ondanks zijn ziekte had Freddie gezegd door te willen werken tot het echt niet meer kon. Begin 1989 Kwam Queens 16e album ‘The Miracle’ uit, waar de band weer veel hits mee scoorde. Laat 1989 ontving Queen de award voor ‘Band of the Eighties’.
In zijn laatste jaar had Freddie in Londen niet echt een privé leven meer. De geruchten over zijn ziekte deden te ronde. Vandaar dat Freddie in 1990 Vaak naar Montreux kwam, waar hij dan introk bij Jim Beach. Freddie kocht ook een huis in Montreux waar hij echter nooit heeft gewoond.
1991 bracht sinds tien jaar weer een nummer 1 hit voor Queen met het nummer ‘Innuendo’. Ook dook Freddie samen met de andere bandleden de studio weer in om zoveel mogelijk materiaal achter te laten, onder andere voor het in 1995 verschenen album ‘Made in Heaven’. De laatste maanden voor zijn dood, was Freddie in Garden Lodge. Door zijn slechte gezichtsvermogen en de pers die voortdurend op de loer lag ging hij niet meer weg. Freddie is die maanden nooit alleen geweest. Zelfs niet ’s nachts. Op 23 september ontving de pers een bevestiging dat Freddie AIDS had. Vierentwintig uur later was hij overleden.

Het einde van de legende
De begrafenis werd onder andere geregeld door Peter Freestone, omdat hij Freddie goed kende. Freddie had geen speciale wensen, als het maar snel gebeurde zodat iedereen weer gewoon door kon leven. Volgens de leer van de Parsi’s, waar tijdens de begrafenis van Freddie veel rekening mee werd gehouden, moesten doden een luchtbegrafenis krijgen. Dit was alleen niet mogelijk in Engeland Dus werd Freddie gecremeerd in besloten kring. Tot ergenis van zijn ouders, die overigens wel zijn as hebben.
Op 20 april 1992 was er een groot concert ter ere van Freddie Mercury, waar de bandleden optraden met verschillende supersterren. Min of meer het afscheid van Freddie en Queen bij de fans.
Later dat jaar werd het Mercury Phoenix Trust opgericht. Een stichting die geld ophaalt voor AIDS- slachtoffers. De opbrengsten van het Tribute concert en die van de opnieuw uitgebrachte nummer 1 hit ‘Bohemian Rhapsody’ werden gedoneerd. Nog steeds haalt het fonds veel geld op.
In Montreux is een standbeeld opgericht en er is een ballet opgevoerd ter ere van Freddie. De single ‘Mother love’ werd een nummer 1 hit en was afkomstig van het laatste Queen album ‘Made in Heaven’.
De band Queen bestaat nu officieel niet meer, maar de muziek zal altijd in de harten van miljoenen fans blijven. Freddie Mercury kreeg wat hij wilde: Onsterfelijkheid.

De bijdrage van Freddie Mercury aan de twintigste eeuw

De muziek
Aangezien Freddie een bijzonder getalenteerde muzikant was, die samen met Queen gigantisch veel hits op zijn naam heeft staan is dat waarschijnlijk zijn grootste bijdrage geweest. De wereld kent dankzij Queen veel bijzondere muziekstukken, die anders zijn dan andere.
Waarom was de muziek van Queen, met name die van Freddie Mercury, zo uniek?
Queen brak echt goed door met de plaat ‘A night at the opera’ waarop de gigantische hit ‘Bohemian Rhapsody’ te vinden is. Het succes van de plaat is te verklaren door de ondervinding van een compleet nieuwe stijl. Omdat Freddie veel van Opera hield bracht hij aspecten van Opera in zijn nummers. Dit werd vervolgens afgewerkt met zeer melodieuze metal. Het resultaat is muziek die nog steeds geliefd is door jong en oud en waar iedereen nog steeds van geniet.
Ook zijn optreden met operazangeres Montserrat Caballé was legendarisch. Wat moest een rocker nou met en operazangeres. Toch is het optreden met Montserrat en niet te vergeten het legendarische optreden op van Queen op Live Aid onvergetelijk.
Ook de video van Bohemian Rhapsody heeft de ogen van mensen, en vooral die in de muziek wereld, geopend. Normaal gesproken bestond een video uit een concert registratie. Bohemian Rhapsody liet als eerste bekende video zien dat het ook anders kon. Na Bohemian Rhapsody zijn er meer van dat soort video’s gekomen en tegenwoordig zijn ze niet meer weg te denken in de muziek wereld.

De persoon
Nou was Freddie niet alleen bekend om zijn muzikale kwaliteiten. Volgens de mensen om hem heen had hij ook een apart karakter. Geen doorsnee ‘rockster attitude’. Daarentegen was hij vriendelijk en soms ook heel onzeker. Iets wat je niet van hem zou verwachten als je hem bezig ziet op het podium. Freddie stond bekend om geweldige shows, waarbij hij veel mensen gelukkig maakte. Zijn kwaliteiten op het podium waren uniek. Hij ging door totdat hij alle mensen in de zaal om zijn vinger had gewonden. Ook zijn blijkbare schaamteloosheid had invloed op de mensen. Voornamelijk op zijn fans. Hij deed wat hij wou. Dit sprak veel mensen aan. Ook na zijn dood zijn mensen waarschijnlijk hierom van hem blijven houden. Freddie heeft nog steeds vele fans over de hele wereld en zal op die manier nog heel lang meegaan.

De legende
Ook na zijn dood heeft hij nog veel betekend. En dan heb ik het over het AIDS gebeuren. De ziekte is na zijn dood uit het taboe wereldje gehaald en heeft zo meer bekendheid gekregen. Er kwamen meer organisaties die geld inzamelden voor het onderzoek en de bestrijding van AIDS. Waaronder de Mercury Phoenix Trust. Waar het geld van de Freddie Mercury Tribute ook naar toe ging. De Freddie Mercury Tribute werd gehouden om het leven van Freddie te vieren. Veel beroemde artiesten traden met de overige Queen leden op. Het concert werd over de hele wereld uitgezonden en had wel een biljoen kijkers. Ook werd de single Bohemian Rhapsody opnieuw uitgebracht. Voor de tweede keer werd het een hele grote hit. Ook de opbrengsten van deze uitgave gingen naar de Mercury Phoenix Trust. Een van Freddies wensen was dat het gevecht tegen AIDS door zou gaan. En dat is gebeurd.

Mijn mening over Freddie Mercury

Zoals ik al in mijn inleiding vermelde, is Freddie Mercury mijn idool. En dat om verschillende redenen. Ten eerste zijn muzikale talent. Freddie heeft in de periode met Queen gewoon geweldige nummers geschreven. Queen staat in mijn top 3 van favoriete bands. Met het nummer innuendo krijgen ze een nummer 6 notering in mijn top tien nummers aller tijden. De CD ‘A night at the opera’ is een van mijn favorieten.
En zo kan ik natuurlijk wel even doorgaan.
Ook de persoon Freddie vind ik geweldig, nou ja zo goed als ik hem natuurlijk uit de boeken ken hè. De boeken vertelden niet echt slechte dingen over Freddie. Als ik Freddie bezig zie op het podium kijk ik daar altijd met verbijstering naar. Hoe is het mogelijk dat je zoveel mensen tegelijkertijd iets kunt laten doen. Het is jammer dat ik niet twintig jaar eerder was geboren. Dan had ik alles kunnen meemaken, helaas.

Wat ik ook en hele goede eigenschap van Freddie vind, is dat hij zich niet zomaar uit het veld liet slaan. Hij ging door no matter what. Uiteindelijk heeft hij daar het meest mee bereikt. Ook zijn vrijgevigheid vind ik geweldig. Hij gaf iedereen van wie hij hield veel dure cadeaus, dat doe ik ook altijd.
Een minder sterk punt van zijn karakter vind ik dat hij veel mensen goed vertrouwde, terwijl daar ook veel mensen bij waren die hem min of meer gebruikten voor zijn geld en zijn status. Zijn andere slechte eigenschap is denk ik uiteindelijk zijn slechte levensstijl tussen 1975 en 1985. Dit is hem fataal geworden en dat is zo jammer.

Het leukste aan Freddie is zijn karakter tegenover andere mensen. Hij sprak mensen altijd aan met schat, kwam altijd zijn beloftes na en gaf mannen vrouwennamen en vrouwen mannennamen.

Ik vind dat Freddie goed werk verricht heeft op muziek gebied, maar ook -meer onbewust- op politiek gebied in Zuid Amerika. Door daar op te treden, ook tegen de regels in, heeft hij veel mensen de ogen doen openen. Nou ging het natuurlijk niet altijd goed. Toen Freddie op een concert in Argentinië verscheen in travestie tijdens het nummer ‘I want to break free’ werd hij met flessen bekogeld.
Desondanks heeft hij veel meer mooie herdenkingen achtergelaten waar ik nog lang van zal kunnen genieten.

Slot

Ik heb van deze spreekbeurt veel geleerd, ik heb thuis nog veel meer spreekbeurten liggen en allerlei informatie pakketen. Als u nog wat wil weten over Freddie Mercury, of ergens anders over dan kunt u me mailen naar mischakortink@hotmail.com ik wil u graag helpen, dus stuur een mail en ik zal kijken wat ik voor u kan doen. zet altijd de naam: SPREEKBEURT er boven want dan weet ik waar het over gaat. U kunt ook allerlei spreekbeurten naar ons toe sturen spreekbeurt_1@hotmail.com. Maar hier bijna alle informatie vanaf en natuurlijk van onze eigen site die krijgt u te horen als u een spreekbeurt naar ons toe stuurt. want we moeten eerst een paar spreekbeurten hebben natuurlijk, want we hebben er nog maar een paar !

Bron vermelding

Lesley-Ann Jones, Freddie mercury de definitieve biografie ‘s Gravenhage, 1997
Oor, Oors Eerste Nederlandse Popencyclopedie, 12e editie, 2000, blz. 288- 289
Encarta winkler prins editie 1999, trefwoorden: Queen

Mischa Kortink. En het spreekbeurt TeAm.