Tijgers zijn de grootste van de familie katachtigen.

Ze kunnen tot 3 meter lang worden en wegen zo’n 250 kilo of meer.

Mannetjes wegen meestal tussen de 180 en 250 kilo.

Vrouwtjes wegen meestal tussen de 100 en 160 kilo.

Tijgers leven alleen, behalve als ze welpen grootbrengen.

Waarom hebben tijgers strepen?

Door zijn strepen kan hij zich beter verbergen in het gras en tussen de bladeren, zodat hij zijn prooi kan verrassen.

Ze moeten hun prooi zo dicht mogelijk naderen voordat ze kunnen toeslaan.

Door zijn veerkracht en springvermogen is hij in staat zich met een sprong van 5 tot 6 meter op zijn prooi te storten.

Mannetjes houden niet van andere mannetjes in hun gebied.

Hun gebied schermen ze af door hun plas.

Tijgers slapen graag in de schaduw. Heel soms klimmen ze op een tak in een boom.

Als het erg heet is zoekt hij koelte in het water of tussen de struiken in de schaduw.

Jagen.

Tijgers zijn roofdieren. Als een tijger een prooi heeft ontdekt, gaat hij in dekking waarbij hij zich nauwelijks beweegt.

Als hij de prooi besluipt doet hij dat stap voor stap. Maar liever wacht hij tot de prooi binnen een afstand van een meter of tien is gekomen.

Dan gaat hij over op een bliksemsnelle aanval.

Als de aanval mislukt stopt hij liever de achtervolging om een nieuw slachtoffer te zoeken.

Prooi.

De tijger kiest voor het doden de beste manier.

Kleine prooien bijt hij in de nek en breekt zo hun botten in de nek.

Grote prooien omklemt hij met zijn voorpoten, waarbij hij zijn klauwen in het lichaam slaat. Dan bijt hij zijn keel door.

Als de tijger niet is uitgehongerd zal hij zijn prooi niet onmiddellijk opeten.

Hij sleept zijn prooi eerst over een afstand van 200 tot 500 meter naar een rustig plekje. Daar begint de tijger zijn feestmaal.

Eten.

Dagelijks eet een tijger 6 tot 20 kilo vlees en soms wel 50 kilo!

Vaak stopt hij met eten om te drinken en een middagdutje te doen.

Het opeten van een hele buffel gebeurd soms in een aantal maaltijden verspreid over 4 of 5 dagen.

Ze kunnen meer eten dan nodig is en daarna 3 tot 4 dagen vasten.

Het aantal grotere dieren dat door een tijger wordt gedood is 2 per week of 1 in de tien dagen.

Hij gaat pas weer op jacht als hij niets meer heeft en honger krijgt.

Als hij genoeg gegeten heeft, verbergt hij z’n prooi onder takken of in de struiken, om later verder te eten.

Soms verbergt hij z’n prooi onder water, zodat andere dieren het niet kunnen ruiken.

Paartijd.

Als mannetjes en vrouwtjes elkaar ontmoeten, gebeurt dat alleen als ze kindjes willen.

Het mannetje wordt aangetrokken door de geur van de plas van het vrouwtje.

Hij blijft ongeveer een week bij het vrouwtje om kinderen te maken.

Als er meer mannetjes met één vrouwtje willen vrijen, dan wordt er vaak ruzie gemaakt tussen de mannetjes.

Deze ruzies eindigen meestal met een paar halen van hun klauwen.

Daarna loopt vaak het mannetje dat verloren heeft weg.

Als het vrouwtje in verwachting is blijft het mannetje maar kort bij haar en gaat daarna weer op zoek naar andere vrouwtjes.

Een tijger is ongeveer 98 tot 210 dagen in verwachting (een mens ongeveer 270 dagen).

Als het mannetje wèl blijft tot de jongen geboren zijn, dan houd ze hem streng in de gaten voor het geval dat hij ze opeet.

Ze doet er alles aan om hem te laten vertrekken.

Een tijger kan om de twee jaar 2 jongen krijgen.

Deze jongen worden welpen genoemd. Zij worden blind geboren.

De ogen gaan pas open na 6 tot 14 dagen.

Een pas geboren welp is ongeveer 45 cm. lang (dit is mèt staart).

Na 2 weken krijgt een welp zijn eerste melktanden.

Het blijvende gebit is na een jaar kompleet.

Na 2 maanden moedermelk krijgen de jongen brokjes vlees.

Al heel snel na de geboorte gaat de moeder weer op jacht.

Dan laat ze de jongen alleen in hun schuilplaats.

Als de jongen 2 maanden oud zijn, neemt de moeder ze mee naar de prooi, die ze gevangen heeft, waar ze blijven tot alles is opgegeten.

Als de welpen 6 maanden oud zijn, jagen ze op kleine vogels en jonge hertjes, maar ze gaan nooit verder dan 50 meter van de moeder weg.

Twee maanden later (als ze dus 8 maanden oude zijn),neemt ze de jongen echt mee op jacht.

Als de prooi dood is, mogen de welpen beginnen met eten voor dat de moeder zelf eet.

Op een bepaald moment als de jongen groot zijn, valt de groep uit elkaar en ten slotte jaagt ieder zelfstandig.

Als de moeder dood gaat en welpen achter laat die ouder zijn dan 6 maanden, redden deze zich in de meeste gevallen wel, maar als ze nog te jong zijn, verhongeren ze.

Gemiddeld brengt een tijger elke 2 jaar twee welpen ter wereld.

Gemiddeld wordt een tijger 16 tot 18 jaar oud (hoogstens 26 jaar).

De tijger kan beter springen dan rennen.

Zonder moeite springt hij over een kloof van 4 meter breed en kan hij 1meter 80 hoog springen.

Hij kan ook uitstekend zwemmen. Hij zwemt moeiteloos over 6 tot 8 kilometer brede rivieren

Brullen

De tijger kan heel hard brullen!

Je kan dat soms 3 kilometer ver horen.

Tijgers brullen nadat ze een prooi hebben gedood of tijdens een gevecht.

Tijgers hebben de langste klauwen van de katachtige.

De nagels zijn intrekbaar, net als die van katten.

Het oog van de tijger

De uitpuilende ogen met ronde pupillen zorgen er voor dat de tijger goed en veel kan zien.

Tanden

De tijger heeft zéér scherpe tanden. Hij heeft 4 scherpe hoektanden van 7 12 cm. lang.

Daarmee bijt hij vaak zijn slachtoffer in zijn keel voor een snelle dood.

Verleden

In de vorige eeuw waren er 8 soorten tijgers.

Nu nog maar 5 soorten!!

Zij wonen alleen nog maar in enkele zéér kleine gebieden.

Deze gebieden komen voor in: China, India, Nepal, Sumatra, Korea en zuidoost Azië.

De grootste tijger ter wereld is de Siberische tijger.

De tijger die het meeste voorkomt is de Bengaalse tijger.

Er zijn er meer dan 5.000 van op de wereld, waarvan er alleen al 4.000 in India voorkomen.

De tijgers die op de eilanden wonen zijn kleiner dan die op het vaste land wonen.

Tijgers die in bergachtige gebieden leven, hebben een dikkere vacht dan andere tijgers.

In de vorige eeuw is er zo veel op tijgers gejaagd, dat ze bijna uitgestorven waren!

In 1920 waren er nog 100.000 en 40 jaar later, in 1960 waren dat er nog maar 2.500.

Vanaf 1969 is de tijger een beschermde diersoort